“Zo belangrijk dat een kind zich gezien en veilig voelt”

Aliëtte Woertink, leerkracht groep 1

“Wie ben jij? Wat heb jij nodig om de volgende stap te zetten in je ontwikkeling? Die vragen staan elke dag centraal in mijn werk. De Olijfboom is een hele warme en open school waar veel ruimte is voor de persoonlijke benadering, en daar sta ik als juf honderd procent achter. Het is zo belangrijk dat een kind zich gezien voelt. Als een kind zich veilig voelt, lekker in zijn vel zit, komt er ruimte voor ontwikkeling.

Ik steek daarom veel tijd en energie in de relatie met de leerlingen. Ik maak met elk van hen regelmatig een praatje, ik zorg dat ik weet wat er speelt. Ik toon interesse in wat een kind leuk vindt of waar hij mee bezig is, zodat ik daar een volgende keer weer even naar kan vragen. En is een kind niet zo open, praat hij of zij niet makkelijk? Dan zoek ik het in andere dingen. In een glimlach, even samen een spelletje doen of meespelen op het plein.

Veiligheid is misschien wel de belangrijkste voorwaarde om goed te kunnen leren en ontwikkelen. Zeker in groep 1 kan je er niet te veel aandacht voor hebben; kinderen leggen er de basis voor hun verdere schooltijd. Natuurlijk werken we met veel aandacht aan de leerdoelen, maar het belangrijkste in de kleuterjaren is dat kinderen goed wennen en hun draai vinden. Kunnen ze hun spullen vinden, weten ze de weg in school, snappen ze de structuur, voelen ze zich fijn in de groep? Het draagt allemaal bij aan een veilige basis.

Ik hoop dat ieder kind in mijn klas voelt en weet dat hij of zij belangrijk voor mij is. Want dat is zo! Ik geloof dat elk kind uniek gemaakt en geliefd is door God. Met die ogen kijk ik naar hen. Alleen al omdat ze kostbaar zijn voor Hem, zijn ze kostbaar voor mij. Maar ook los daarvan vind ik kinderen gewoon zo leuk! Heerlijk, hoe ze zo onbevangen in het leven staan, open, nieuwsgierig en vol verwachting. Ieder kind weer op zijn of haar eigen manier. Ik geniet van het contact met hen en vind het een voorrecht bij te mogen dragen aan hun ontwikkeling.”